18 वर्षदेखि निरन्तर
समकालीन साहित्य
समकालीन साहित्य
लिपेर आकाश नौलो सुनौलो
पोतेर क्षितिजदेखि क्षितिजसम्म
यौटा संकेत
यौटा चेतना,
धर्तीभरि प्रतिबिम्वित त्यसका उत्प्रेषण
धर्तीका सजीवतालाइ वौराउन
मैले दुई औंलाहरुले
सिङ्गो आकाश पोतेको छु।
छाँया मात्र भएर दौडन्छन् मान्छेका अस्तित्व
यता कतै
मनको चारैतिर
मनका सवै छेउ।
ओझेलका निश्चल दहहरुमा पनि
आफ्नो अनुहार देखिन्न निर्जीवताको खिलाफ मान्छेको
मान्छे भित्रको कृत्रिम दुर्गमता तोड्ने जंगमा उसलाई
उनी आफूभित्रको दुर्वल दुर्वोध अभिब्यन्जना
साँघुरो 'म'बाट च्यातेर क्षितिजका रेखाहरु
आँफैभित्र अटाउन नसकेको आफ्नो कटुता
वस्तुत:
सत्यम भनेर ।
मैले च्वार च्वार च्यातेको छु क्षितिज
क्षितिजदेखि क्षितिजसम्म लिपेको पनि छु।
त्यसैले त निलाम्मे छ आकाश,
अनित क्षितिजका रेखाहरु
अटाउँछ्न् मेरा आँखामा।
बर्गेन, नर्वे