18 वर्षदेखि निरन्तर
समकालीन साहित्य
समकालीन साहित्य
पीर जम्मै निख्रिएर खुसी मात्र बस्यो
मेरो दिलको सङ्घारमा जब कोही पस्यो
कल्ले लग्यो यो मनको दुःख पोको पारी
हाँस्न पाएँ बल्ल आज वेदनालाई सारी
पीरले खस्ने आँसु आज हर्षाश्रु भई खस्यो
मेरो दिलको सङ्घारमा जब कोही पस्यो
हिजोसम्म छटपटीले छाती मडारिन्थ्यो
दुःख जति यतै बस्थे सुख बढारिन्थ्यो
न त रुनुपर्यो आज न चिन्ताले डस्यो
मेरो दिलको सङ्घारमा जब कोही पस्यो ।
-भोर्लेटार, लमजुङ