18 वर्षदेखि निरन्तर
समकालीन साहित्य
समकालीन साहित्य
तिमीले देख्यौ त हनि
म ढल्किएर तिम्रा अधर खोजी रहँदा
मेरा लामा लामा केशले
तिम्रा मुख छोपी रहेँ
डाँडामाथिको चिसो बतासको बेगमा
मेरा केशहरु तिम्रा घाटिमा गलबन्दी बनी रहेँ ।
मेरा अधर र केश तिम्रा माथिहुँदा
मेरो हृदयले पनि त तिम्रो हृदय चुमिरह्यो
तिमीलाई झट्काइरह्यो
झस्काइरह्यो
मीरा मीरा भनिरह्यौ
म पनि झस्की रहेँ
झट्की रहेँ
तिम्रोले पनि मेरो हृदय चुमिरह्यो
मेरा अधर र केश तिम्रा माथी हुँदा ।
तिमी न हौ
अर्को हावाको झोक्काले
मेरा लामा लामा केश उडेर तिम्रो मुख उघारेपछि
तिमीलाई हृदयको स्पन्दन थाह भएन
हृदयामा विद्युतिय संचार रहेन
तिम्रो प्रेम स्पन्दन नहुँदा
निर्जिव ढुङ्गा जस्तो भयौ ।
फाइदा बेफाइदाको हिसाब गर्दा गर्दा
तिमी प्रेम नबुझ्ने क्याल्कुलेटर भयौ ।
क्याल्कुलेटर
न मेरा केश गन्न सक्छ
न मेरा हृदयका स्पन्दन गन्न सक्छ
न त अधरामृत बुज्छ ।
मुढ मान्छे जस्तो
स्पन्दनहीन ढुङ्गा जस्तो ।
मान्छेढुङ्गा भन्दा ढुङ्गा मान्छे बेस
त्यसैले त हनि
म ढुङ्गामा मान्छे खोज्छु
म प्रस्तर मूर्ती अगाडि उभिन्छु
उसैलाइ अङ्गालो हाल्छु
उसैलाइ मेरो प्रेम पोख्छु ।
थाह छ नि उ बोल्दैन
तर अङ्गालोमा बाधेर हृदय लगाउँदा
म उस्ले सुनेको अनुभव गर्छु
म हाँस्दा उ हाँसेको देख्छु
मेरो प्रेमार्पणमा प्रेम अनुभूत गर्छु ।
यो मूर्ती मेरो प्रेम हो
प्रेमको आस्था र विश्वास हो ।
प्रेम विश्वास न हो
म यही विश्वासलाई प्रेम गर्छु ।
हनि तिमी जाउ
अन्तै कतै कतै
मान्छे ढुङ्गा खोज
म ढुङ्गामान्छेको आलिङ्गनमा प्रेम बाँच्छु ।
आस्था बाँच्छु
म ढुङ्गामान्छेसँग प्रेमालाप गर्छु ।
लन्डन