बन्द कोठीमा थुनिएकी आमा

कविता उषा आचार्य July 22, 2019, 3:38 am

---

चिसो सगरमाथामा

कठ्याङ्ग्रिएर फरफराउन बाध्य

मेरो झण्डा झैँ

वसन्तको खोजिमा भौँतारिइरहेको

एक नाङ्गो रूख हेर्दै

अधुरो सपना बुनिरहिछन्

ऊ त्यो बन्द कोठीमा

थुनिएकी मेरी आमा

कोइलीको मधुर आवाजसँगै

मयूरको नाच रच्दै

न्याउलीको करुण रोदनको साथ

रुँदै चिच्याउँदै

विरक्तिरहेकी छन्

ऊ त्यो बन्द कोठीमा

थुनिएकी मेरी आमा

आफ्नै छोराबाट थिचिएर

आफ्नै छोरीबाट मिचिएर

ती अँध्यारा गल्छेडाहरूबाट

मुक्ति पाउने आशामा

कसैलाई कुरिरहेकी छन्

ऊ त्यो बन्द कोठीमा

थुनिएकी मेरी आमा

उषाको लालीले चुम्दैन उनलाई

जुनेली रातले छुँदैन उनलाई

एक निष्पट्ट अन्धकारभित्र रुमलिएकी

ओइलिएको पाटल

पिञ्जरामा पिल्सिएकी चरीझैँ

वेदना र तपतप आँसुको भेलमा

डुब्दै, तैरिँदै

अस्मिता

दाउमा लगाइरहेकी छन्

ऊ त्यो बन्द कोठीमा

थुनिएकी मेरी आमा ।।

(काठमाडौँ, नेपाल)

लेखकका अन्य रचना पढ्न यहाँ क्लिक गर्नुहोस ।