18 वर्षदेखि निरन्तर
समकालीन साहित्य
समकालीन साहित्य
आफ्नै खल्तीभित्र पनि म आधा बाँचे ।
भएर आफ्नै नियतीको प्यादा , बाँचें
हर-हिसाब नमिल्दा हुण्डीमुण्डीमा ,
जिन्दगी कैले कम कैले ज्यादा बाँचें ।
वाँसुरी बजाउंदै आफैं कृष्ण बनि ,
नाम आफ्नै जपेर म राधा बाँचें ।
हत्यारा भनौं कि या भनौ अपराधी ,
शिकार गरेर ईच्छाको , ब्याधा बाँचें ।
कैले बाँधें बाचा कसम कैले तोडें ,
पटक पटक तर यौटै ईरादा बाँचें ।
विचारमा बाँच्न जीवन नसके नि ,
रुँदा , हाँस्दा र खेल्दा अनि खाँदा बाँचें ।
भन्नलाई ह्रदयमा 'दीपक' बाली ,
माहात्माको जस्तै जीवन सादा बाँचें ।