एक्लै बरालिएर गएछ जून !

कविता मणि भट्टराई August 25, 2016, 9:39 pm

---

रातभर,

जून पर्खेर बसेछ मलाई बार्दलीमा

म रोएर बसेछु कोठा भित्र अँध्यारोमा

सिरक भित्र,

एक्लै निसासिएर ।

यो कोठाभन्दा

साँघुरो र अँध्यारो पो रहेछ कि मेरो चेतना ?

यो ढोकाभन्दा

बन्द र चुपचाप पो रहेछ कि मेरो संवेदना ?

एकचोटी पनि

खालि एकचोटी पनि

हटाउने सुरसम्म आएन झ्यालको पर्दा

उठेर ढोकाको छेऊसम्म लर्खरिंदै

पुग्नेसम्म कहिल्यै सोचिएन

उफ् ! कति दह्रो चुकुल ठोकेछु मैले

आफ्नै मनमा ।

रातभर

आँगनमा एक्लै बरालिएर गएछ जून !

उदास उदास ऊ

रोएर गएछ बगैंचाभरि

चराहरूलाई सिकाएर गएछ

जीवनको गीत ।

लेखकका अन्य रचना पढ्न यहाँ क्लिक गर्नुहोस ।