पाठशाला

कविता चेतनाथ धमला October 4, 2015, 3:10 am

---

इतिहासका एक ठेली किताब बोकेर

अनवरत धाइरहेछु्

आप्mनै मनमस्तिष्कको पाठशाला

जीवनको यस पाठशालामा

आमाको ह्दयसंगै पढरहेको छु म

भूगोलका समकालीन सुस्केराहरु

भोगाइको पाटीमा कोरिएर

खोज्नुछ लाक्पा शेर्पाले

हिउमै आप्mनो प्रतिविम्ब

अर्जाप्तु छ सन्तु वि.क.ले

आरन चलाएरै समानता

रोजगारीको सपना बुनेकी

शान्ति बदिनीले लेख्नु छ

न्यायको कविता

सीमा स्तम्भभैंm ठिंग उभिएर

द्यशगजामा बुधुना दुसाधले

अहर्निश बजाउनु छ राष्ट्रिय धुन

पाठशालामा ठीक बेठीक छुट्याउँदै

अब पुरा गर्नुछ मैले

भगीरथ आकांक्षाहरु

चारैतिर पैmलाउनुछ

क्र्तव्यका बोधिबृक्षहरु

पढ्नु छ पीडाका अाँसुहरु

बगाउनु छ हरेक अवयवमा

परिश्रमका कोसी कर्णालीहरु

जसरी छाउँछ वसन्त एकैचोटि

हिमाल, पहाड र तराईमा

त्यसरी नै कोर्नु छ प्रत्येक स्पन्दनभित्र

सग्लो नक्सा देशको र

ीवधवाको सिउँदोजस्तो

समयको खाली ठाउँमा भर्नु छ इनदे्रणी

अनि लेख्नु छ

सुन्दर विहानीको अध्याय...........।

ओखलढुंगा, हालः काठमाडौं ।

लेखकका अन्य रचना पढ्न यहाँ क्लिक गर्नुहोस ।