कविताको आकास

कविता बासुदेव पुलामी March 10, 2013, 1:36 am

---

पानीको एक थोपा शब्द

वाफ बन्दै उठ्छ माथि अर्थको आकासतिर

जहिले पनि अर्थ आकास जत्तिकै फराकिलो हुँदै जान्छ

उत्तिकै रित्तो रित्तो हुँदै जान्छ।

कविताको आकासमा

उडिरहेका अर्थका बादलहरू कहिले एक-अर्कामा ठोक्किएर

तल धर्तीबाट उठेका पानीको जरासम्मलाई हल्लाउँछ।

कत्ति माथि उठ्न सक्छ र बादलको आकृतिमा अर्थ

गह्रौ भइरहेर फेरि झर्छ नै तल

धर्तीको छात्तीमा।

कविताको आकास

झलमल्ल तारा र जून लागेका रात हुन सक्छ

घामका राता लालीमा चढेको क्षितीज हुन सक्छ।

तर सँधै अर्थको पछिल्तिर दगुरिरहेका कुइरोले

कविताको आकास नै अध्यारो बनाइँदिन्छ ।

कविताको आकास

कति माथि छ, कति गहिरो छ,

अर्थका असिनाहरू सँधै आकास भेट्न नपाइँ झरिरहन्छ

तल

तल कतातिर ।

लेखकका अन्य रचना पढ्न यहाँ क्लिक गर्नुहोस ।