18 वर्षदेखि निरन्तर
समकालीन साहित्य
समकालीन साहित्य
नदेख्नु’थ्यो देख्यौ‘ हामीले तपाईंका ती चालाहरू
भन्न थाले धेरैले अचेल कस्ता रै’छन् सालाहरू ।
गर्दै नगरी देश र गरिबका लागि कुनै काम
जता गयो लाज छोप्दै पहिरिनु हुन्छ मालाहरू ।
सोझासाझा युवाहरू बन्दैछन् आज वेरोजगार
खोल्नु भा’छ आफ्नैलाई अवसरका ती तालाहरू ।
भो, पर्दैन अब आश्वासनका शिखरमा चढाउन
अविश्वासले भरि‘ंदैछन् हाम्रा डोका र डालाहरू ।
हो,उठेकोथ्यो नेपाल बोक्दै चन्द्र–सूर्य झण्डा हिजो
किन झुकाउन खोज्दैछन् आज गोरा र कालाहरू ।