18 वर्षदेखि निरन्तर
समकालीन साहित्य
समकालीन साहित्य
म बसाँइ सरिसकेँ, भेट्न बेंसी नझर है
आफ्नै सुर गर्नु अब, मेरो भर नपर है ।
सानी भन्दै भेट्न आउँथ्यौ, मनभरि रहर बोकी
समय नै पापी रै’छ, मलाई गाली नगर है ।
जे भो भयो विगतमा, बिर्सनु नै जाती हुन्छ
कैलेकाँही भेट हुँदा, मलाई आँखा नतर है ।
तिम्रै डोली चढ्ने मन थियो, समयले घात ग¥यो
उसकै मनमा डेरा जमाउ, अन्त कतै नसर है ।
हाँस्दै बाँच सानु तिमी, रोइ जीवन जाँदैन है
बिर्सिदेउ विगतलाई , मनमा रिस नभर है ।
खप्नै पर्छ दूःखहरु, मानिसले जीन्दगीभर
अमुल्य छ मानवजीवन, मेरै लागि नमर है ।
मिर्गे–५,चिलाउनेखर्क, दोलखा