18 वर्षदेखि निरन्तर
समकालीन साहित्य
समकालीन साहित्य
तिमी खोला पारि रम्यौ
म खोला वारि जमे
जम्नु मेरो नियति
मायाको न्यानो स्पर्श दिएर
तिमीले पगाल्नु पर्थ्यो
तर तिमी तिम्रै दुनियामा रमाइरह्यौ
म चीसा रातहरु सित पौठे जोरि खेल्दै
कहिले हिउ जस्तो त कहिले चट्टान जस्तो जमिरहे
हामी बीच तेर्सिएको यो नदी
छङछङ आवाज निकाल्दै बगिरहेको बेला
म तिम्रा प्रेमालापका श्लोकहरु अनि
याचनाका गीतहरु सुन्छु
नित्य चीसो र अन्तहिन
एक्लो रात बीच
वारि र पारी हुनुको पीडा
म भित्र एकतमासले दुखिरहन्छ
हामीले बिश्वासको दह्रो पुल हाल्न सक्नु पर्थ्यो
तर पटक पटक
उही अबिश्वासको काठे साँघु
जीर्ण हुदै भत्किरह्यो
हामी तमासे बनेर हेरिरह्यौ
मात्र आखाको जुवारी
म वारि, तिमी पारि,
स्वर्णिम सपनाहरुलाई यथार्थमा बदल्ने हाम्रो अभियान्
पुरा नहुँदै थाकेछौ हामी
मन बचन र कर्मको सङ्कल्प
बीचैमा तुहिदिदा,
हारेछौ हामी आफै सित,
र अल्झिएछौ नदी किनारमा,
बिधीको बिडम्बना
तिमी पारी राज गर्यौ
म वारि बास बसे
हामी बीच,
कुरा दृष्य र दृष्टीको थियो
समिकरण हुन नसकेका,
साघुरा सोचहरुको थियो,
परिचित भएर पनि
सनाखत नभएको
हाम्रो नाता सम्बन्धको थियो
कर्महरुले बिचारको दुरि छिचोल्न नसक्दा
अलग्गिएका हाम्रा आयामहरु
वारी र पारीमा
सिमाङ्कन भएछन,
मनले छोएको मन,
अनि नयनले भेटेको नयनलाई
एउटै डोलिमा अन्माउन नसकि
उछिट्टिएर पाखा लाग्दा
तिमी पारी पुग्यौ
म वारी छुटे
सगै सगै बग्ने रहर हुदा हुदै पनि
उत्सर्ग र समर्पणका आयतन नाप्न नसकेर
चुम्बन र आलिङगनको धित मार्नु अघि
तिमी सेतुले जोड्न नसकने गरि
उता पारि पुग्यौ
म उठनै नसक्ने गरि यता थला परे ।
कहिले नभेटिने नदिका दुइ किनारा झै
हामी वारि र पारि भयौ
वारि र पारि भयौ ।
अमेरिका