कमलरीको माघी

कविता भोजराज न्यौपाने December 30, 2010, 10:06 pm

---

साला, यही मालिक हो

जसले पहिलो पटक

मलाई माघीमा किनेको थियो ।

पैसा हुनेहरु

सुख किन्छन् — खुसी किन्छन्

ऐस आराम

र, सवै सबै उपभोग्य वस्तुहरु किन्छन्

तर किन मानवीय मन किन्न सक्दैनन्

किन मान्छेलाई मान्छे भएर बाँच्न दिन सक्दैनन् ?

ज्यानमारा बेइमान ,

आफूजस्तै मान्छेलाई पनि कमलरी राख्नु ?

पैसाको आडमा

मान्छेको मोल तोक्नु ?

के देख्यौ तिमीले म माथि ?

रुप, यौवन र यौन ?

तिमी आफ्नै छोरी बेच्न सक्छौ ?

तिमी आफनै छोरीको मोल तोक्न सक्छौ ?

तिमी जमिन्दार

त्यसैले तिम्रो हैकम थियो

र, थियो तिम्रो गुण्डागर्दीै

तिम्रो ज्यादती ।

म त्यही तिम्रो घरकी कमलरी

चिन्यौ मलाई ?

तिमी नै हौ मलाई लुटने बाबुसाहेब

मेरो छोराको बाबु

कसरी मिल्न सक्छु

पैसाको बिटो समाएर

गाउ छाडेर अन्तै जान ?

कसरी अर्कैसंग विहे गरेर

तिम्रोे बच्चा पाइदिन सक्छु म

तिम्रा अनन्त अपराधमा

टुलुटुलु हेर्दै साँक्षी बसेका

मेरा आमा बाबुले बेचे मलाई तिम्रो इच्छामा

सित्तैंमा बेचे मलाई

अब मलाई बेचिनु छैन बाबुसाहेब

तिमी र तिमीजस्तैका

काला कर्तुतहरु

ेसडकभरि छताछुल्ल पार्दैछु म

तिम्रा अनगिन्ती अपराधको

निर्लज्ज साँक्षी बस्न वाध्य कोही हुने छैन अब

किनभने कमलरीहरु

कोहीपनि दासत्व स्वीकार्न सक्दैनन

तिम्रो इच्छामा

आफनो स्वाभिमान बेच्न सक्दैनन्.......।

दोलखा, हाल: काठमाण्डौं

लेखकका अन्य रचना पढ्न यहाँ क्लिक गर्नुहोस ।