18 वर्षदेखि निरन्तर
समकालीन साहित्य
समकालीन साहित्य
आगोले नि पोल्छ यहाँ, आँशुले नि पोल्छ
बेदनाले डसेपछि,मायाँले नि पोल्छ ।
एक्लै—एक्लै हिँड्ने मान्छे
नदी किनार बगरमा,
कल्पनामा बग्दाबग्दै
बिलाई जान्छ सागरमा ।
हेराईले नि पोल्छ यहाँ, बोलीले नि पोल्छ
विरहमा बतासले छुँदा पनि पोल्छ ।
आँधि हुरी तुफानजस्तै
भकानिन्छ छाती,
मैदान बीच ठोकिएर
पुग्छ हिमाल माथि ।
आगोले नि पोल्छ यहाँ, आँशुले नि पोल्छ
बेदनाले डसेपछि,मायाँले नि पोल्छ ।