18 वर्षदेखि निरन्तर
समकालीन साहित्य
समकालीन साहित्य
कहाँ पाहिन्थ्यो र बाल्यकालका खुशी हुने ति दिनहरु
धुलो माथि टेकी हाम्ले जुन तारा छुने ति दिनहरु
कसैको दुख, कसैको पिर,कसैको चिन्ता मतलब थे'न
के आउला भाँडाकुटीको दुनियामा रमाउने ति दिनहरु
न भोक लाग्थ्यो, न केहि बितेको हुन्थ्यो खेल्न पाउँदा
कहिले आउला फेरी पौडी, डन्डीबियो खेल्ने ति दिनहरु
के घर गाउँ, समाज, के देशको चिन्ता केहि थाहा नै थिएन
खुशी हुन्थे आए बिना चिन्ता खोलीबगर डुल्ने ति दिनहरु
साथीभाईको लहैलहै मै स्कूलबाट भागेर बनपाखा डुलेको
सम्झन्छु अहिले झल्झली ऐंसेलु, काफल खाने ति दिनहरु
रसायन शास्त्र केन्द्रीय बिभाग, किर्तिपुर, काठमाडौँ