गीत

गीत विद्याप्रसाद घिमिरे September 21, 2010, 7:12 pm

---

घातहरु छातीभरि कैदगरी हाँसेको छु

चिरिएको आधीमुटु निचोरेर बाँचेको छु ।

बिधुवाको स्यूँदो जस्तो शून्यशून्य भाग्य मेरो

यिनै जोडी आँखाभित्र झरी बनी रोइरह्यो ।

कहीँ कतै नभेटिने सिक्काका दुईपाटा अनि

विधाताको भाग्य कोर्ने मसी हेर्दै रोइरह्यो ।।

दियालोको साथबाट थोरै ज्योति पैंचो मागी

धिपधिपे उजेलोमा अस्तित्व यो साँचेको छु ।

के नै अर्थ रह्यो र खै नाता हुनु नहुनुको

हाम्रो साइनो पानीमाथि कोरिएको हस्ताक्षर भो ।

सधैँसधैँ बन्द हुने पुस्तकका पानाभरि

बान्कीपरी सजिएका मूल्यहीन अक्षर भो ।।

सुदूरको अँध्यारोमा हराएको तारासँग

निसासिँदो आफ्नो भाग्य आपसमा साटेको छु ।

लेखकका अन्य रचना पढ्न यहाँ क्लिक गर्नुहोस ।