18 वर्षदेखि निरन्तर
समकालीन साहित्य
समकालीन साहित्य
एक्लो रातको यो जुन रोयो तिमी नदेखेर,
गाम्भीर्य बग्दै यो अरुण रोयो तिमी नदेखेर,
वृन्दा वन नै गुन्जाउने राधा राधा भन्दै ,
नटखट बंशीको यो धुन रोयो तिमी नदेखेर,
निर्जिवताले सजिवता पाउथे तिम्रै सौदर्यले,
त्यसैले होला यो सुन रोयो तिमी नदेखेर ,
हरपल यिनै रोम रोममा बग्ने गर्थ्यौ तिमी ,
बग्न छाड्दै यो खुन रोयो तिमी नदेखेर
अचेल तिम्रो 'आभास' केहीमा भेटदिन म,
मैले लगाएको त्यो गुन रोयो तिमी नदेखेर
रसायन शास्त्र केन्द्रीय बिभाग, किर्तिपुर, काठमाडौँ