18 वर्षदेखि निरन्तर
समकालीन साहित्य
समकालीन साहित्य
कहाँ हुन्छ आफ्नो माटो बिरानो
आफू हिंडेको त्यो बाटो बिरानो ।
जति बिर्सूं भन्छु उति याद आउँछ
सुदूर सम्झनाको छ पाटो बिरानो ।
मेटेर कसले कहाँ मेट्न सक्छ
हुँदैन मायाको खाटो विरानो ।
खै कसरी रोपूँ म स्नेहको बिउ
छ आफ्नो मनको राटो बिरानो ।
सम्झनामा चसक्क सधैं देश दुख्छ
कहाँ हुन्छ गुन्द्रुक र आँटो बिरानो ?