विज्ञापन

कविता डा. मधु माधुर्य April 12, 2010, 11:58 pm

---

नखुर्मुरुन्जेल

वीरताको भूमिकामा

कहालीलाग्दो भीरको बाटो हिंडेर

युग-युगान्तर

समयलाई/ संसारलाई तर्साइरहेका छौं

केहि फुटाइरहेका छौं / टुटाईरहेका छौं

कसैको अनुरोधमा

आफैलाई गिराइरहेका छौं

संदिग्ध बिज्ञापन झन् झन् फणा उठाईरहेको छ:

पित्तललाई सुन भनेर झ्याली पिटीरहेछ

हाम्रा यान्त्रिक / दिग्भ्रमित आँखाहरु टोलाईरहेका छन्

कांचलाई हिरा भनेर फलाकिरहेको छ

हाम्रा यान्त्रिक/ भुत्ते कानहरु चुपचाप सुनिरहेका छन्

अब सुनलाई सुन भन्न गाह्रो भो !

अब हिरालाई हिरा भन्न गाह्रो भो !

हाम्रै नेताको भाखामा

विज्ञापनले विश्व-मानचित्रमा

देशलाई अन्तै कतै देखाउने दुस्साहस गरिरहेछ

अब देशलाई देश भन्न पनि गाह्रो भो ?

पन्चामृत र सर्वत सुकाएर

विज्ञापन हामीलाई कोला-विष पिलाई रहेछ

हामी आमाले खुवाएको दूध बिर्सेर रमाईरहेका छौं

स्मृतिको दस्तावेजमा आफैलाई मेट्ने चेस्टा गरिरहेका छौं

जीवन-समापनका श्रृंखलाहरु छन्

विज्ञापनमा -

रंगीला आकृति / रातहरु छन्

मृत्युका आवाज/ छायाहरू छन्

सेक्स र नशाहरु छन्

कहाँ छन् विज्ञापनमा

फूलको स्पर्श र सुवास?

उर्लेको आस्था र साँचो प्रेमका तरंगहरु ?

देशभक्ति र मानवताका भावनाहरु ?

लौ हेर !

फेरि पनि बिज्ञापनको पर्दामा

आधुनिक भष्माशुरहरु

सल्बलाईरहेका छन्

देश सम्झेर आफ्नै पुर्पुरोमा

कतिखेर हातहरु बिसाउँछन्

थाहा छैन.....

आऊ

टुटेफुटेका हातहरु जोडेर

राम्रो प्रार्थना गरौँ |

लेखकका अन्य रचना पढ्न यहाँ क्लिक गर्नुहोस ।