तिमीसँग रमाउने जीन्दगीको सार भयो ।
धेरै धेरै जीत अनि अलिकति हार भयो ।।
मुस्कान छ प्यारो तिम्रो रूपरंग नै मोहनी ।
हेर्नलाई आफ्नै आँखाबीच मारामार भयो ।।
कुँडिएको मुटु मेरो सम्हालेर राख्या थिएँ ।
माया बोली तीर सरी छाती वार पार भयो ।।
भावनाका छालहरू कति रोकें कति छेकें।
मदहोश भई गल्ती मिठो बारबार भयो ।।
मनभरी राज्य तिम्रो दुःख रम्ने ठाउँ छैन ।
खुशीमात्र बस्ने भए आँसु अब भार भयो ।।
पूर्णे जून अस्ताएर औंसी रात छायो किन?
हराएको मुस्कान त्यो मुटु रेट्ने धार भयो ।।