18 वर्षदेखि निरन्तर
समकालीन साहित्य
समकालीन साहित्य
कहाँ हुन्छ होला मायाँ माटो बिर्सनेको
जहाँ हिँड्छ आफू त्यही बाटो बिर्सनेको ।
जुनै फूल फुल्नु तर पखेरामा फुल्नुपर्छ
आफ्नो भन्न आफ्नोपन सवै त्यहाँ घुल्नुपर्छ ।
के ले जिब्रो डाम्यो कुन्नि आँटो बिर्सनेको
जहाँ हिँड्छ आफू त्यही बाटो बिर्सनेको ।
कुल्चिएर गएपनि पसिनाले धुनुपर्छ
आफ्नो भनी गर्वगर्न हत्केलाले छुनुपर्छ ।
छोप्नसम्म छोपी आफ्नो टाटो बिर्सनेको
कहाँ हुन्छ होला मायाँ माटो बिर्सनेको ।