18 वर्षदेखि निरन्तर
समकालीन साहित्य
समकालीन साहित्य
एकपाटो काँढे तार, एकपाटो छुरा धार ।
बिर्सदैछु आँखा चिम्ली,नसोध है समाचार ।
बिसाएर आएँ भारी, सुनकोशी तिर पारी ।
बढ्दैछ नि पीर लौन, एक दुई तीन चार ।
जति नजिक भएँ म, उति गहिरो गएँ म ।
आफैंलाई बिर्सि सकें, नसम्झाऊ बारम्बार ।
हुन्छ रे सत्य हजार, बुझ्नेहरु अनुसार ।
मन छैन सफा भने नगर भो यो श्रृंगार ।
भन्थे बाले ए दिनेश, पहिला आफूनै चिनेस् ।
बग्नु काल बगेपछि, केको हार के गुहार ।