उज्यालोको खेती

कविता डा. नवराज सुब्बा October 14, 2009, 9:56 pm

---

आजकल गाइँगुइँ सुनिन्छ

धकेल्न खोजिदैछ फेरि अन्धकारमा

खबरदार !

वत्तीमुनिको अँध्यारोमा बस्न

विलकुलै मञ्जूर छैन हामीलाई

नगर बन्द नदीको सङ्गीत

काकाकुल तीर्खा बोक्न

अब मञ्जुर छैन कसैलाई

भन, किन उँचाइ हाम्रो बढेन ?

जबकि सगरमाथाकै शीरमा

शान्तिको पहिलो किरण झर्छ

वुद्धभूमिमा जन्मेर पनि हामी

किन युद्धभूमिमा छट्पटाइरहेछौं ?

कसलाई देखाऔं ?

अप्ठेरो ठाउँमा आएको यो पिलोलाई

आफ्नै घरमा हामी घुन भइयो र पिस्नसम्म पिसियौं

साँढे बीचको बाछा पनि भइयो र मिच्नसम्म मिचियौं

आज घरघरमा शहिदका सुनौंला तस्वीरहरू

टाँगेर घर उज्यालो त बनाइयो

तर घरभित्र बस्ने सन्तानका

मुहार किन अझै अँधेरै छन् ?

उज्यालोको खोजीमा

हामीले खोज्दै नखोजेका अथवा सोच्दै नसोचेका

अनगिन्ति दागहरू पनि लगाइएछ अनुहारमा

'अँध्यारो रोपेर फल्दैन उज्यालो' कसरी बुझाउँ

के आफैभित्र पहिले शान्तिको दियो सल्काउन सकिदैन त !

सकिन्छ, किन सकिदैन, अवश्य सकिन्छ

अनेकताबीच एकताको सुन्दर कमल फुलाउन सकिन्छ

खोजौं दिव्यपुञ्ज आफैभित्र

आज, अहिले नै

उज्यालोको खेती सुरु गरौं

अँध्यारो विरुद्ध उज्यालोको खेती गरौं !

लेखकका अन्य रचना पढ्न यहाँ क्लिक गर्नुहोस ।