ऋतुको गीत

कविता सीमा आभाष August 31, 2009, 11:09 pm

---

घङ्गारुको लौरो टेकेर

कोशी किनारमा उभिएकी हजुरआमा

रित्ता गिजा मजेत्रोले छोप्दै

अाजुलीभरि पानी उघाएर भन्छिन्-

फेरिएनन् यी रुखका पातहरु

संग्लिएन सप्तकोशी

चरा ब्यूँझनुअघि हराएकाहरु भेटिएनन्

ऋतुको पोल्टाबाटै हराए बसन्तबहार

बाबै !

आस्थाको तोरण चुँडियो

बिश्वासको छानो भत्कियो

फूलको रङ हरायो

रगतले नुहाएर देउराली रोयो

साँझको घामसँग गएका

नातिनातिना फर्किएनन्

लामो सास तान्दै भन्छिन्-

उफ !

ताराका लामसँगै

इतिहासका पाना फेरिए

लोककथा दन्त्यकथा गीतका धून श्लोक फेरिए

अँहँ ! फेरिएनन्

आँगनमै घोप्टिएका

चिसा काला अमिला…

ऋतु गीतहरु

सन्तान हराएको दलानमा बसेर

सुर्तीको लामो सर्को तान्दै भन्छिन्-

दैलाको सङ्घार लिप्ने रातोमाटोमा

छोराको रङ छ

तुलसीमठमा चढाउने पानीमा

छोरीको रङ छ

सम्झनाको नमिठो छाँया लिपेर

औँलाले तस्विर कोर्छिन्-

आँसुका गीतको

नफेरिएका ऋतुका गीतको

पूर्णचन्द्रमूनि उभिएर भन्छिन्-

बुझिराखेस् बाबै !

फूलको रङमा मेरा नातिनातिना छन्

जो हराए आँखाबाट

जो भेटिएनन् आजसम्म

यीनैलाई सम्झँदै

मेरो आँसुमा-फूल चरा झण्डा माटो…

रोईरहे

यी नभेट्टिउाजेल

आँखामा सप्तकोशी छचल्किरहनेछ

सम्झिराखेस् बाबै !

आँखामा सप्तकोशी छचल्किरहनेछ ।

ओखलढुङ्गा

हालः- त्रिभुवन विश्वबिद्यालय किर्तिपुर

अङ्ग्रेजी केन्द्रीय विभाग

लेखकका अन्य रचना पढ्न यहाँ क्लिक गर्नुहोस ।