नदी

कविता नम्रता गुरागाईं July 2, 2009, 10:41 pm

---

नदी पोखरीमा अटाउँनु हुदैन

नदी तालमा अटाउँनु हुदैन

नयाँ परिवेश भेटन

नया चुनौती सामना गर्न

ऊ विस्तारित हुने जात

भैरहनुपर्छ ।

धारा पँधेरामा आफना अवशेषहरु छोडदै

नदी निरन्तर हिडिरहेको हुन्छ

तिर्खाको अनन्य मित्र ऊ

अलिकति कुलोमा समेटिएर

खेतमा बारीमा रमाइरहेको हुन्छ

अलिकति बाँधमा समेटिएर

तरंगमा आफु हुनुको अर्थ थमाइरहेको हुन्छ ।

जहिलेपनि ब्यस्त नदी

कतै कारखाना चलाइरहेको हुन्छ

कतै घटटा चलाइरहेको हुन्छ

छेउछाउका रुखहरुसँगै सुसाउँदै

हास्दै खेल्दै बगिरहेको हुन्छ

जहा विरुवा भेट्दैन त्यहाँ ऊ

प्रेमी खोज्दै हिडेकी प्रेमिका जस्तो

प्रेमिका हराएर विक्षिप्त प्रेमी जस्तो

जथाभाबी हिडिदिन्छ

खेतमा होस कि बारीमा

गोठमा होस कि घरमा ।

ए मान्छेहरु

जंगल फाँडेर नदिलाइ नचलाउ

ऊ रिसायो भने हाम्रै विनास गरिदिन्छ ।

नेब्रास्का

लेखकका अन्य रचना पढ्न यहाँ क्लिक गर्नुहोस ।