18 वर्षदेखि निरन्तर
समकालीन साहित्य

आमाको बाणी

कविता बसन्‍त मोहन अधिकारी May 25, 2009, 9:22 am

बसन्तको पासमा लाली गुराँस सधैं

हिमाल र हिमचुलीको सुनगाभा सँगै

रहेसम्म मेरो प्राण यहि देह सँगै

सबै जना बास बस म नेपाल! सँगै।

घैया, कोदो, जौ, फापर तीन महिना सधैं

हिमालका नेपालीलाई जोड तराई सँगै।

गर्मी बढ्यो मन डढ्यो खेल हिउँ सँगै

दुःख, पीडा, हर्ष, आँशु साटसँग सँगै।

जन्म हाम्रो मानवको मानव धर्म सँगै

बुद्ध, सीता, भृकुटीलाई राख मनमा सधंै।

हिमालको स्याउ टिप्न आऊ साथ साथै

धान चामल स्याउ साट, साट आफ्नो सँगै।

तराईको गर्मी छल्न उक्ल चामल सँगै

जडीबूटी औषधि लिई झर तराईतिरै।

दूध, दही, बाखा्रपालन गर पहाड सँगै

जलस्रोत र पर्यटनले हुन्छ विकास सबै।

अैंचो पंैचो आफू भित्र तिनै जना सँगै

हिमाल, पहाड, तराईको नाता गाँस सधंै।

प्रकृति र कला कृति संरक्षणमा सधंै

मेल मिलाप गरी बस जन्म दाता सँगै।

चेतनाको प्रयोग गर मानव धर्म सँगै

स्वर्ग सरी बस्न पाउँछौ नेपाल आमा सँगै।

लेखकका अन्य रचना पढ्न यहाँ क्लिक गर्नुहोस ।