18 वर्षदेखि निरन्तर
समकालीन साहित्य

बिघठित् नहुनु पर्ने थियो तिमी|

कविता हरिहर दाहाल March 12, 2009, 9:52 am

आशाले बाँचेका मनका भित्ताहरुमा-

झुटा आश्वासनका पर्चाहरु टाँगेर,

भाबाबेशमा-संबन्धका सर्तहरु बिर्सिएर

नयाँ गन्तब्य,

नितान्त फरक यात्रा थालिछौ।

बाटाहरुमा,

आहात् नेत्रले निर्निमेश हेरिरहेछु।

समय,ओईलिएर चाउरिरहेछ।

म त सम्झौतापूर्ण अनुक्रममा थिएँ।

किन भङगालिनु पर्थ्यो यात्रामा ?

अभाब र गरीबि मात्र,

जीवन कहाँ हुन्थ्यो होला र!

भरोशा गर्नु पर्थ्यो-मेरा कोशिसहरुमा।

विश्वाश गर्नु पर्थ्यो-मेरा परिश्रमहरुमा !

आत्मासँयमतालाई अलिकति,

बढाएकै भए पनी त हुन्थ्यो |

महत्वाकांक्षालाई थोरै,

दबाएकै भए पनि त हुन्थ्यो |

बिभक्त मनहरु- घायल छन

पुराना चोटहरु-

आलो घाऊ बनेर चर्किरहेछन्।

असम्मतीपूर्ण प्रस्थानले,

पिंडा भोगिरहेछु।

जीवन-दरिद्रतामा बाँच्ने निस्चितता नै के थियो र!

भबिस्य-उन्माद हाँसो हाँस्थ्यो होला!

भबिस्य-सफलताको उत्सब मनाँउथ्यो होला!

कती हाँसिन्थ्यो होला खुशीहरुमा-सँसगैं!

बिचलित् नहुनु पर्ने थियो बचनमा|

न भङ्गालिनु पर्थ्यो यात्रामा।

बिघठित् नहुनु पर्ने थियो तिमी जीवनमा ।

लेखकका अन्य रचना पढ्न यहाँ क्लिक गर्नुहोस ।