म निरीह देश

कविता आचार्य प्रभा March 12, 2009, 9:49 am

---

आरोप प्रत्यारोप,

विश्वाश, अबिश्वास,

घाट, प्रतिघात

न्याय, अन्याय को चक्रब्युहमा

फँसेको म निरीह देश

मेरो स्वाभिमान आज भोली

हरेक जनताको अभिमान अनी प्रतिशोधको

ज्वाला बनेर जलिरहेछ ।

स्वाभिमानको अग्लो शीर बनेर

उभिएको मेरो सगरमाथा पग्लिएर

हर आँखामा छचल्किएकोछ ।

चन्द्र,सूर्य छात्तिमा टाँसेर

फर्फराउने मेरो प्रतिक

केवल लाजको पछयौरिमा मात्र परिणत छ ।

बिडन्बना हो या सतिको सराप भनु .

मेरो छात्ती कौरव ,पान्डवको

युद्धरूपी रणभूमी बनेको छ ।

स्वयम्भूको त्री नेत्रले

तान्डव न्रीत्य हेर्न मात्र बिवस छ

अधीर बनेर मलाई सदा सर्वदा

आषिश दिने पशुपतिनाथ

यथार्थ मा नै''पशुहरुको ''पतिमा मात्र अनुवाद छ ।

हामी एक हौ भन्ने बाणी

अनेकतामा बिभाजित छ

मेरी आमा मेरो देश भन्ने

भावना र शब्दहरु इेर्ष्या र जलन अनी घ्रीणामा

परिवर्तित् छ ,

त्यसैले म निरीह देश

मेरो ललाटमा केवल ---

निरीह कोरिएको छ

मेरो आफ्नो स्वाभिमान ,अस्मिता

बन्धकमा परेको छ ।

लेखकका अन्य रचना पढ्न यहाँ क्लिक गर्नुहोस ।