18 वर्षदेखि निरन्तर
समकालीन साहित्य
समकालीन साहित्य
जसको लागी बाँच्थे, मर्थे उहि आज पराई भयो।
उनको बाटो पर्खि बस्दा चितामाथी सुताई भयो।
उनको माया संगालेर मिठो सपना सजाएथेँ
सपना जली आज मेरो दागवती खुवाई भयो।
गाँउमा हल्ला फिजाएर बदनाम गराई छाड्यौं
जिउँदै मारी जलाउँन तिम्रो माया सलाई भयो।
सपना जली देह बल्दाँ हँस्छौ अरे दुनियाँ माँझ
चोखो जीवन यो नारीको सधैं तिम्रो रजाई भयो।
लिएर दोष, बदनामी मैले मात्र जिउँनु पर्यो
आज जिउँन नसकेर जीवन आगोलाई भयो।